Geschichte:
In 1260 en 1265 wordt Eustachius, ridder van Brakel, genoemd als getuige van de heer van Altena. In 1321 droegen deze Eustachius en zijn zoon Steesekin slot Brakel op als open huis aan de graaf van Gelre. Ze ontvingen het weer van hem in leen terug. In 1439 werd Adriana van Brakel met het slot beleend. Via haar huwelijk met Johan van Broeckhuysen ging slot Brakel over in de handen van zijn familie. Dit geslacht had ook al Waardenburg en Ammersoyen in bezit. In 1583 werd slot Brakel eigendom van het geslacht Van Aeswijn. In 1669 kwam het kasteel in het bezit van de familie Van Mathenesse en in 1670 kwam het in handen van de familie Pieck. Van deze familie kocht dominee Wilhemus Wilhelminus het slot. Hij liet in 1768 het nieuwe huis Brakel bouwen. In 1837 werden de ruïne van het oude slot, het poortgebouw van het oude slot en het nieuwe huis Brakel eigendom van de familie Van Dam van Brakel.
Bauentwicklung:
In 1260 en 1265 wordt Eustachius, ridder van Brakel, genoemd als getuige van de heer van Altena. In 1321 droegen Eustachius, ridder van Brakel, en zijn zoon Steesekin slot Brakel op als open huis aan de graaf van Gelre. Volgens Eliëns en Harenberg (1984) is het zeker dat slot Brakel in het midden van de 13de eeuw al bestond. Volgens aantekeningen in het huisarchief werd slot Brakel in 1321 door een blikseminslag verwoest. De herbouw van het kasteel voltooide men in 1407. Helaas werd slot Brakel in hetzelfde jaar weer verwoest. In 1507 werd het huis door de familie Van Broeckhuysen van Waardenburg opnieuw herbouwd. Dit kasteel werd in 1672 opgeblazen door de Franse troepen, waarbij de eigenaar nog wel zijn inboedel mocht redden. Na deze laatste verwoesting is het kasteel niet meer opnieuw opgebouwd. Aan de hand van een plattegrond uit 1831 en de resten van het kasteel kan men concluderen dat slot Brakel toen een vierkante waterbucht was. Het bestond uit een rechthoekig woongebouw met twee ronde hoektorens, die met drie weermuren een binnenplaats omsloot. De ingang bevond zich in de noordmuur tegenover het woongebouw. Naast deze ingang had men een donjon opgetrokken. Ten noorden van de hoofdburcht lag een vierkante voorburcht, die door een gracht omgeven was. Oorspronkelijk was de voorburcht een plein, dat omgeven was door een weermuur. Aan de noordzijde van de voorburcht bevond zich een poortgebouw en op de noordwesthoek stond een ronde toren.
Baubeschreibung:
Aan de hand van een plattegrond uit 1831 en de resten van het kasteel kan men concluderen dat slot Brakel een vierkante waterbucht was. Het bestond uit een rechthoekig woongebouw met twee ronde hoektorens, die met drie weermuren een binnenplaats omsloot. De ingang bevond zich in de noordmuur tegenover het woongebouw. Naast deze ingang had men een donjon opgetrokken. Ten noorden van de hoofdburcht lag een vierkante voorburcht, die door een gracht omgeven was. Oorspronkelijk was de voorburcht een plein, dat omgeven was door een weermuur. Aan de noordzijde van de voorburcht bevond zich een poortgebouw en op de noordwesthoek stond een ronde toren.
Van slot Brakel zijn nu in de ruïne het woongebouw zichtbaar, met de hoektorens en het omgrachte terrein van de voorburcht. De voorburcht is tegenwoordig als moestuin in gebruik. Nog steeds loopt er een gracht rond het terrein van de voormalige voorburcht. Ook de ruïne van de hoofdburcht is nog omgeven door water. De ruïne vormt het middelpunt van het park in Engelse landschapsstijl, dat door H. van Lunteren is ontworpen. Vlak voor het voorburchtterrein staat het nieuwe huis Brakel, dat in 1768 werd gebouwd.
